Synthetisme
Gauguin propageerde een ‘primitieve’ manier van leven en werken in Pont-Aven.
De prentkunstenaars gebruikten de zichtbare werkelijkheid als uitgangspunt, maar interpreteerden hun omgeving in een decoratieve stijl die een specifieke stemming of ervaring opriep: het zogeheten synthetisme.
Synthetistische prenten worden gekenmerkt door hun krachtige kleuren, ritmische lijnen en vereenvoudigde tweedimensionale vormen.
Emile Bernard, Bretonse vrouwen in een boomgaard, 1893
Paul Gauguin, De vreugden van Bretagne (Joies de Bretagne) uit de prentenserie Volpini, 1889
De Volpini-suite
Gauguins beroemdste grafische werk is de Volpini-suite, een reeks van tien zinkografieën, waarin hij belangrijke thema’s uit zijn geschilderde oeuvre afbeeldde. De prentenserie ontleent haar naam aan het Café Volpini op het terrein van de Wereldtentoonstelling waar ze in 1889 voor het werd tentoongesteld.
De prenten zijn gedrukt op grote vellen helder kanariegeel papier en het contrast tussen de rijke zwarte en bruine inkten en de gekleurde ondergrond creëert een uniek optisch effect.
Hoewel de serie een financieel debacle was, was de jongste generatie kunstenaars, waaronder de Nabis, dermate onder de indruk, dat ze besloten zich te wijden aan de prentkunst.
Verder lezen:
- Caroline Boyle-Turner, The Prints of the Pont-Aven School: Gauguin and his Circle in Brittany, Lausanne 1986
- Catherine Puget, Gauguin et l'École de Pont-Aven, Parijs 1997
- Dennis Delouche, Les Peintres de la Bretagne, Quimper 2012