Persoonlijke abstracties
De Nabis experimenteerden ook volop met de artistieke mogelijkheden van de kleurenlithografie.
Net als in hun schilderijen en tekeningen verbeeldden ze in hun prenten intieme persoonlijke ervaringen en gevoelens middels een naïeve, decoratieve beeldtaal, met heldere kleurvlakken, sierlijke lijnen en nadrukkelijke contouren.
De prentenseries die ze rond 1900 maakten voor de handelaar Ambroise Vollard zijn absolute hoogtepunten in de kunstgeschiedenis.
Toegepaste prentkunst
De Nabis hadden ook de ambitie om kunst meer te integreren in het dagelijks leven, iets waar de prentkunst zich bij uitstek voor leende.
Zo ontwierpen ze talloze affiches, theaterprogramma’s, kunstenaarsboeken en bladmuziek om hun omgeving mee te verfraaien.
Wel bleef hun subtiele, vaak moeilijk te doorgronden kunst doorgaans beperkt tot hun eigen kring van schrijvers, theatermakers en verzamelaars.
Alleen Ibels en Vallotton wisten met hun illustraties voor bladmuziek en tijdschriften een breed publiek te bereiken.
Pierre Bonnard, Familiescène (Scène de famille), 1893
Aristide Maillol, Profiel van een meisje (Profil de jeune fille), 1893
Henri Gabriel Ibels, De beslaglegging (Le grappin) en De vrijgevochtene (L'affranchie), 1894
Verder lezen:
- George L. Mauner, The Nabis. Their History and their Art 1888-1896, New York 1978
- Patricia Eckert Boyer (red.), The Nabis and the Parisian Avant-Garde, New Brunswick 1988
- François Fossier, La nébuleuse Nabie : Les Nabis et l'art graphique, Parijs 1993