Beeldverhaal
Veel prentkunstenaars baseerden hun series op bestaande teksten of zelfbedachte verhaallijnen, van literatuur en religieuze geschriften tot actuele thema's.
Zo verbeeldden Hermann-Paul en Besnard beiden de stadia van groei, bloei en verval in het leven van de bourgeois vrouw en putte Dulac voor zijn symbolistische landschappen uit teksten van Franciscus van Assisi.
Om de volgorde aan te geven nummerden deze kunstenaars de prenten, maar veel series met bijvoorbeeld alledaagse taferelen zijn in willekeurige rangschikking te bewonderen.
Promotiemiddel
Naast een artistiek doel kon de prentenserie ook dienen als promotiemiddel. Door prenten te maken met gelijksoortige onderwerpen als zijn schilderijen kon een kunstenaar zijn geschilderde werk onder de aandacht brengen van een groter publiek.
Zo produceerde Paul Gauguin zijn serie Volpini op aanraden van kunsthandelaar Theo van Gogh, die Gauguins schilderijen verhandelde.
Hoewel series als deze bedoeld waren als groep, werden de prenten vaak ook afzonderlijk verkocht.
Albert Besnard, Werelds succes (Le triomphe mondain), 1887
Hermann-Paul, En de roes van het overspel (Et les ivresses de l'adultère), 1895
Paul Gauguin, Ontwerp voor een bord (Projet d'assiette), omslag van de prentenserie Volpini, 1889
Verder lezen:
- Phillip Dennis Cate, ‘From Redon to Rivière. Albums of the 1890s’, in Pat Gilmour, Lasting Impressions. Lithography as Art, Londen 1988
- Fleur Roos Rosa de Carvalho, ‘The suite: refashioning an old formula’, in Printmaking in Paris. The rage for prints at the fin de siècle, Amsterdam 2012
- Britany Salsbury, The Print Portfolio and the Bourgeoisie in Fin-de-Siècle Paris, PhD diss., City University of New York 2015