Bruges mystique et sensuelle
In de prentenserie Bruges mystique et sensuelle zijn op een bijzondere manier kunst en literatuur vermengd. De Feures doel was niet om een letterlijke vertaling van de roman Bruges-la-morte van Georges Rodenbach te geven. Liever creëerde hij een parallelle, mysterieuze droomwereld in subtiele kleurenlitho’s.
Zijn dubieuze verbeelding van de vrouw als non óf prostituee is zeer 19de-eeuws. Door het mystieke karakter van de prentenserie is het een prachtig voorbeeld van symbolistische prentkunst.
Georges de Feure, Nachtelijk landschap (Le paysage nocturne) uit de prentenserie Bruges mystique et sensuelle, 1899
Georges de Feure, Bizar landschap (Paysage bizarre) uit de prentenserie Bruges mystique et sensuelle, 1899
Femme fatale
De Feure was een veelgeziene gast in de Parijse buurt Montmartre, waar een grote gemeenschap was van ‘vrije vrouwen’, die, vaak gekleed in mannenkleren, samen dronken of dansten waardoor hij zich liet inspireren. Daarnaast sloot hij zich juist aan bij het anti-feminisme uit die periode door de femme fatale af te beelden: de verleidelijke, maar gevaarlijke vrouw.
De schrijver Octave Uzanne beschreef De Feures fascinatie voor de femme fatale:
‘Je kunt voelen dat hij de vrouw liefheeft in haar opperste schoonheid, die het opperste kwaad zelf is.’
Georges de Feure, Bladmuziek Illusions de poète van Dalleroy en Louis Byrec, uitgevoerd door Harry Fragson, 1893
Verder lezen:
- Ian Millman, Georges de Feure: maître du symbolism et de l’art nouveau, Parijs 1992
- Ian Millman, Georges de Feure 1868-1943, Amsterdam 1993
- Octave Uzanne, ‘On the drawings of M. Georges de Feure’, The Studio (november 1897), nr. 12, pp. 95-102