Stemmingen in drogenaald
Albert Besnard gebruikte droge naald in zijn prentenreeks La Femme om de zwarte kanten van het vrouwelijk bestaan te verkennen.
De prenten tonen een gruwelijke reeks van maatschappelijke misstanden, vaak met grafische voorstellingen van een vrouw geteisterd door ziekte, zelfmoord, prostitutie, kindermoord of armoede.
Besnards meesterlijke gebruik van de droge naald leidde tot composities waarin de getroebleerde stemmingen van de vrouw sterk naar voren komen.
Albert Besnard, De flirt (Le flirt), 1887
Henri Evenepoel, De absintdrinkster (La buveuse d’absinthe), 1899
Schaduwwezens
Duisternis was een belangrijk thema voor de Franse prentkunstenaars uit de negentiende eeuw en werd zowel visueel als inhoudelijk veelvuldig opgezocht.
In de donkere krochten van de verbeelding van het fin de siècle hielden zich vampiers, skeletten, spoken en andere demonen schuil.
Symbolistische kunstenaars gebruikten vaak droge naald om dit soort wezens op hun eigenaardige prenten af te beelden.
Odilon Redon, Kaïn en Abel (Caïn et Abel), 1886
Verder lezen:
- Louis Godefroy, Albert Besnard, Parijs 1969
- Peter Parshall et al., The Darker Side of Light: Arts of Privacy: 1850-1900, Washington 2009
- Ad Stijnman, Engraving and Etching 1400-2000: A History of the Development of Manual Intaglio Printmaking Processes, Houten 2012