Kleurrijke gewaden
Fuller fladderde over het podium in wijde, transparante draperieën met lange stokken in de mouwen, waarmee zij het beeld opriep van vlinders, bloemen en vlammen.
Door wisselende lichtprojecties veranderde haar gewaad telkens van kleur. Ze gebruikte zelfs spiegels en windmachines om de visuele impact van haar optreden te verhogen.
Samuel Joshua Beckett (1870-1940), Loïe Fuller Dancing, ca. 1900, The Metropolitan Museum of Art, New York. Gilman Collection, Mrs. Walter Annenberg and The Annenberg Foundation Gift, 2005
Isaiah West Taber (1830-1912), Loïe Fuller in La danse Blanche, 1897
Serpentine Dance: Loïe Fuller (1897). Public Domain Archive
Decoratieve schoonheid
Hoewel Fuller geen uitgesproken elegante vrouw was, zette de dichter Georges Rodenbach haar neer als een spirituele femme fatale en beeldden prentkunstenaars als Henri de Toulouse-Lautrec haar af als een decoratieve verschijning.
De criticus Roger Marx schreef al vroeg lovende recensies over Fullers vernieuwende amusement en maakte samen met Pierre Roche een kunstenaarsboek over haar.
De met de hand ingekleurde gypsografieën van Roche roepen het ijle karakter van haar verschijning treffend op.
Pierre Roche, Kunstenaarsboek La Loïe Fuller van Roger Marx, 1904