Biografie, 1886 - 1888
In Parijs ontwikkelde Vincent zijn eigen, herkenbare stijl met felle kleuren. Maar het hectische stadsleven dat hem in het begin zoveel inspiratie gaf, werd hem na 2 jaar te veel.
Theo was bedrijfsleider van kunsthandel Goupil (later: Boussod, Valadon & Cie) aan de Boulevard Montmartre in Parijs. Hij liet Vincent kennismaken met het kleurrijke werk van bekende, moderne schilders als Claude Monet. In het atelier van Fernand Cormon leerde Vincent ook een nieuwe generatie kunstenaars kennen: Henri de Toulouse-Lautrec bijvoorbeeld, en Emile Bernard.
Al die nieuwe indrukken en nieuwe mensen hadden invloed op zijn eigen werk: Vincent had genoeg inspiratie om volop te kunnen experimenteren. De donkere kleuren van De aardappeleters maakten al snel plaats voor lichtere tinten als in De heuvel van Montmartre met steengroeve.
Vincent van Gogh, De aardappeleters, 1885
Vincent van Gogh, De heuvel van Montmartre met steengroeve, 1886
Leerlingen in het atelier van Fernand Cormon, c. 1885
Onder invloed van de moderne kunst werd Vincents werk in Parijs steeds lichter. Hij gebruikte fellere kleuren en ontwikkelde een eigen manier van schilderen, met korte penseelstreken.
Ook veranderden zijn onderwerpen: in plaats van werkende boeren schilderde hij cafés en boulevards, het platteland langs de Seine en bloemstillevens. Daarnaast probeerde hij ‘verkoopbare’ onderwerpen uit, zoals portretten. Maar daarbij was Vincent meestal zelf het onderwerp: modellen waren nogal duur.
Hij ontdekte een nieuwe inspiratiebron in Japanse houtsneden. Die waren in Parijs in grote hoeveelheden te koop. Samen met Theo begon Vincent ze te verzamelen. De invloed van de sterke contouren, afsnijdingen en kleurcontrasten in de prenten werd direct zichtbaar in zijn eigen werk.
Utagawa Hiroshige, Onverwachte avondbui op de Grote brug bij Atake, uit de prentenserie Honderd gezichten op beroemde plaatsen in Edo, 1857
Vincent van Gogh, Brug in de regen (naar Hiroshige), 1887
Vincent (op de rug gezien) en Emile Bernard langs de Seine in Asnières, vlakbij Parijs c. 1886
Na twee jaar ging het hectische stadsleven van Parijs Vincent tegenstaan.
'Het lijkt me bijna onmogelijk om in Parijs te kunnen werken, tenzij je een toevluchtsoord hebt om bij te komen en om je kalmte en zelfvertrouwen terug te vinden. Anders zou je onherroepelijk afstompen.'
Vincent aan Theo, 21 februari 1888
Vincent verlangde naar de rust van het platteland, naar zon en naar het licht en de kleur van ‘Japanse’ landschappen. Die hoopte hij te vinden in de Provence, een streek in het zuiden van Frankrijk. Na een treinreis van een dag en een nacht kwam hij op 20 februari 1888 aan in Arles, een kleine stad aan de rivier de Rhône.
Arles, 1919. Linksbovenin is het 'gele huis' zichtbaar
