Kleine onderwerpen
Juist door de intieme, dagelijkse wereld om hen heen op stemmige wijze te verbeelden, verkenden de Nabis in hun prenten en schilderijen universele ideeën en emoties. Deze werkwijze deelden ze met de symbolistische schrijvers en theatermakers.
Zo noemde de schrijver Maurice Maeterlinck in 1894 de ideale onderwerpen van de moderne kunst
‘een huis, verloren in het landschap, een open deur aan het einde van een gang of een gezicht en handen in ruste’.
Edouard Vuillard gaf juist dit soort kleine onderwerpen weer in zijn verstilde interieurs, geïntensiveerd met behulp van kleur, patroon en toets. Deze werken spraken volgens de criticus André Mellerio dan ook ‘tot de ziel en niet tot het oog’.
Edouard Vuillard, De twee schoonzussen (Les deux belles-soeurs), 1899
Félix Vallotton, De viool (Le violon), 1896
Landschappen van de ziel
Schemering, spiegelingen, silhouetten, mistflarden en zonsondergangen; prentkunstenaars haalden alles uit de kast om ook hun landschappen te doordrenken met stemming.
Een simpel Frans kanaaltje, zoals in de gelithografeerde landschappen van Charles-Marie Dulac, werd zo getransformeerd tot een poëtisch landschap dat als vertrekpunt kon dienen van dromen en mijmeringen.
Charles Marie Dulac, Plaat 1 (Planche 1) uit de prentenserie Suite de paysages, 1893
Verder lezen:
- George L. Mauner, ‘The Nature of Nabi Symbolism’, The Art Journal 23 (1964), nr. 2, pp. 96-103
- Ursula Perucchi-Petri, Intime Welten. Das Interieur bei den Nabis. Bonnard, Vuillard, Vallotton, Bern 1999
- Merel van Tilburg, ‘Des horizons infinis dans le cercle restreint d'intérieur’. Stimmung in Édouard Vuillards Decorative Paintings’, in Kerstin Thomas (red.), Stimmung: ästhetische Kategorie und künstlerische Praxis, Berlijn/München 2010, pp. 179-195