Een expressief medium
Critici als Roger Marx maakten zich sterk voor de artistieke waarde van de lithografie en wezen daarvoor onder meer op de overeenkomst van het medium met de tekenkunst.
De toonaangevende kunsthistoricus Léonce Bénédite noemde een lithografie:
‘niets anders dan een tekening die het geluk heeft oneindig te kunnen worden geproduceerd’.
De kunstenaar kon direct op de vlakke steen tekenen, waardoor zijn originele intenties en de directe expressie overeind bleven.
Artistieke drukkers
Hoewel de kunstenaar dus werd geacht nauw betrokken te zijn bij het wordingsproces van ontwerp naar litho, vroeg de omslachtige techniek wel degelijk om de expertise van een professionele drukker.
Een goede verstandhouding en nauwe samenwerking was hierbij noodzakelijk; Redon karakteriseerde deze band zelfs als een huwelijk. Beide partijen hadden een belangrijke rol in het proces, ze vulden elkaar aan, maar moesten niet op elkaars stoel gaan zitten.
Er waren verschillende drukkerijen die speciaal werkten voor kunstenaars, zoals Ancourt, Lemercier (waar de meester-drukker Auguste Clot lange tijd in dienst was), Duchatel en Verneau.
Théophile Alexandre Steinlen, Een vrouw die voorbij komt (Une femme qui passe), 1897
Henri Fantin-Latour, Duo des Troyens uit het tijdschrift Revue de l'art ancien et moderne (10 november 1903), 1903
Odilon Redon, Dans le dédale des branches la blême figure apparaissait... uit de prentenserie Le juré, 1887
Verder lezen:
- Edouard Duchatel, Léonce Bénédite, Traité de lithographie artistique, Parijs 1893
- Henri Bouchot, La lithographie, Parijs 1895
- Pat Gilmour (red.), Lasting impressions. Lithography as Art, Philadelphia 1988